بازاریابی دیجیتال / دیجیتال مارکتینگ / تبلیغات آنلاین

ترس از فناوری موضوعی است که در صنایع مختلف موانعی در جهت توسعه بوجود می آید. تشخیص چهره آخرین فناوری است که به دلیل نگرانی در مورد حریم خصوصی مورد هدف قرار گرفته است. در مقاله نگرانی از فناوری تشخیص چهره دلایل متعددی که جامعه جهانی نسبت به این تکنولوژی باید نگران باشد را برای شما عنوان کردیم. امروز می خواهیم به جنبه مخرب فراگیر شدن چنین نگرانی هایی در کل دنیا بپردازیم. اگر چنین نگرانی هایی در میان عموم مردم جهان فراگیر شود، می تواند برای بازارهای فناوری مضر باشد. شاید مهمترین سوال در این برحه این باشد که این نگرانی ها واقعی است یا مبتنی بر اطلاعات غلط است؟

به طور کلی آسیب عملی قبلاً ایجاد شده است. اما فراتر از تقاضای بازار، سوال اصلی این است که تأثیر نگرانی درباره حفظ حریم خصوصی بر نوآوری در فناوری چیست؟ سوالی که ما در این مقاله به آن می پردازیم این است، آیا نگرانی های مربوط به حفظ حریم خصوصی ، نوآوری را در امنیت و بازارهای مربوطه خفه می کند؟

ترس از فناوری!

برخی کارشناسان معتقدند که نگرانی های مربوط به حریم خصوصی نوآوری را خفه کرده است. مردم ، سازمان های پویا و مخترعین همیشه در تلاش هستند تا فن آوری ها و راه حل های جدید را توسعه دهند – این یک تحول بزرگ در جامعه جهانی است. دغدغه های مربوط به حریم خصوصی و بحث در مورد قانون معمولاً در ایجاد نوآوریهای جدید بوجود می آید و اغلب به دلیل کمبود اطلاعات تبدیل به یک ترس بیهوده می شود. هنگام استفاده از فن آوری جدید، مهم است که در مورد آنچه این فناوری ها انجام می دهند، نحوه استفاده از آن و حفظ اطلاعات شخصی روشن باشد.

به همین دلیل است که فن آوری های جدید مانند شناسایی چهره بحث حریم خصوصی و ترس از فناوری را دوباره فضای عمومی را برافروخته است. با این حال، این همان بحثی است که از زمان آغاز بکار سیستم های نظارتی و دوربین مداربسته یعنی دهه ها پیش شروع شده است و در عین حال نوآوری های عظیمی از آن زمان تا کنون اتفاق افتاده است. برای مثال برای پاسخ گویی به چنین دغدغه هایی در بیشتر نقاط جهان ، علامت گذاری ها و المان هایی واضح وجود دارد که به شما خبر می دهد که در یک منطقه نظارت هستید و اکثر مردم درک می کنند که این امر شامل ضبط و نگهداری فیلم نیز می شود.

اعتقاد برخی کارشناسان حوزه نظارت تصویری این است که نگرانی های مربوط به حفظ حریم خصوصی باعث پیشرفت این صنعت شده است و همین موضوع باعث شده است که آگاهی لازم را از اقدامات اخلاقی در صنعت ما ایجاد کند. یک فکر و ایده مهم وجود دارد که اگر چیزی برای پنهان کردن ندارید بنابراین نگران از بین رفتن حریم خصوصی نباشید. این از نظر ظاهری منطقی است (به خصوص وقتی سیستم های دوربین مداربسته چند سال پیش را در نظر بگیرید) ، اما با ظهور هوش مصنوعی و تشخیص چهره، فرصتهای تازه و ناخوشایند بالقوه ای برای سو استفاده وجود دارد. به عنوان مثال ، این سیستم ها می توانند (به عنوان بخشی از سرکوب اقلیت های قومی) برای شناسایی قومیت های مختلف در اقصا نقاط جهان مورد استفاده قرار گیرند.

در حالی که این فن آوری ذاتاً هیچ هدف شومی ندارد، اما ممکن است توسط رژیمهایی که از آن به طور اخلاقی و مسئولیت پذیرانه استفاده نمی کنند، خراب شود به همین دلیل تا حدودی ترس از فناوری کاملا طبیعی جلوه می کند. بنابراین ما به عنوان ارائه دهندگان امنیت وظیفه داریم اطمینان حاصل کنیم که حق حریم خصوصی انسان رعایت شده و نادیده گرفته نمی شود.

بیشتر بخوانید: هایک ویژن نصب دوربین مدار بسته دوربین مداربسته تی وی تی

لزوم کنترل بیشتر بر هوش مصنوعی

همچنین با نظر سنجی از برخی کارشناسان در حوزه حافظت تصویری گفته می شود که نگرانی های مربوط به حفظ حریم خصوصی به پیشبرد نوآوری کمک می کند. وقتی سنسورها اطلاعات بیشتری را جمع می کنند ، نگرانی های مربوط به حریم خصوصی به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. برای حل این مسئله ، تولیدکنندگان باید ویژگی های شفافیت و پاسخگویی را پیاده سازی کنند. به عنوان مثال فناوری Hanwha Techwin’s Wave VMS از مسیرهای ممیزی پشتیبانی می کند که نشان می دهد چه زمانی افراد به سیستم وارد می شوند و چه فیلم هایی را مشاهده می کنند. این راهی برای نظارت فراهم می کند و به سیستم ها در برابر نقض حریم خصوصی کمک می کند.

همچنین بسیاری از نوآوری ها نتیجه استفاده از رویکرد حفظ حریم خصوصی در طراحی ها است. این روش ، همراه با نوآوری های متعدد در زمینه امنیت سایبری، باعث شده است که دستگاه ها به طور پیش فرض از امنیت و شفافیت بیشتری برخوردار شوند. اصل حداقل امتیاز ( PoLP) روشی ابتکاری برای نزدیک شدن به حقوق دسترسی کاربر برای اپراتورها است. این اصل بیان می کند که هر سیستم فقط باید به اطلاعات مورد نیاز دسترسی داشته باشد. این بسیار مهم است که تولیدکنندگان به کاربران نهایی اجازه دهند تا با در نظر گرفتن حریم خصوصی ، سیستم ها را به راحتی پیکربندی کنند. در صورت کنترل کافی بر هوش مصنوعی شاید بتوان انتظار داشت درآینده ترس از فناوری کمی در میان عموم مردم کاهش یابد.

نکته پایانی

همچنین بسیار مهم است که هر نصب امنیتی حریم خصوصی را به عنوان یک قسمت اصلی از طراحی خود در نظر داشته باشد. وقتی دوربین ها به طور فزاینده ای قدرتمند می شوند و از ویژگی های جدیدی برخوردار می شوند ، توانایی آنها در گرفتن اطلاعات شناسایی شخصی نیز به شدت افزایش خواهد یافت. هر سازمانی باید اطمینان حاصل کند که این فناوری ها مطابق با قوانین محلی و ملی اداره می شود و این اطمینان ایجاد شود که هر سیستم امنیتی مستقر به اندازه کافی انعطاف پذیر است و می تواند با محیطی که در آن مورد استفاده قرار می گیرد سازگار شود و پیشرفت کند. چرا که قوانین و شیوه های نظارت محلی تقریباً به مرور تغییر خواهند کرد.

بنابراین حفظ حریم خصوصی توسط طراحان روشی است که هر تولید کننده یا پشتیبانی کننده باید در پیش بگیرد. این ویژگی ها باید کاربران نهایی را قادر سازد تا به راحتی با بهترین روش ها و دستورات رفتارهای خود را تنظیم کنند.

در حال حاضر میلیونها دوربین مداربسته نظارتی در فضاهای عمومی در سرتاسر جهان وجود دارد؛ ابزاری که در کمتر از دو دهه توانایی های منحصر به فردی به دولت ها و پلیس برای نظارت بر رفتار شهروندان داده است. در پشت این لنزها، دوربین های مداربسته به روشی تغییر می کنند که مردم اغلب به سختی از آنها آگاه هستند و دراین میان حفظ حریم خصوصی شهروندان موضوعی است که باید بیشتر به آن پرداخته شود.

در حال حاضر تشخیص چهره داغ ترین موضوع صنعت دوربین های مداربسته و سیستم های نظارت تصویری به حساب می آید. چرا که در تعدادی از شهرهای جهان، در ایالات متحده آمریکا، چین، آلمان، سنگاپور و دیگر شهر های متروپل جهانی این فناوری به شدت مورد استفاده قرار می گیرد. پلیس در این کشورها استدلال می کند که استفاده از چنین سیستم هایی به آنها این امکان را داده است که این فناوری را برای شناسایی تروریست های بالقوه و سایر مجرمان شناخته شده بکار گیرند. اما این موضوع همراه با نگرانی های مختلف نیز هست. گسترده ترین انتظار مردم عادی حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن در مکان های عمومی است – که عملا با چنین اقداماتی از سوی دولت ها با تعرض مستقیم روبرو می شود. در حال حاضر ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره باعث شده است که بازنگری های زیادی در نحوه استفاده از آن صورت گیرد.

نواقص عملکرد دوربین های تشخیص چهره

سوال مهم بعدی این است که این سیستم های تشخیص چهره در حال حاضر تا چه اندازه به درستی کار می کنند؟ تحقیقات نشان می دهد که میزان موفقیت این دوربین ها در شناسایی چهره ها حتی تا میزان 2٪ هم پایین می آید. همچنین این فناوری در شناسایی افراد مختلف و خصوصا زنان پوست تیره بسیار کم دقت است و در نتیجه استفاده از چنین فناوری با این همه نواقص آشکار، امکان تشدید تنش ها بین اقلیت های قومی و پلیس را افزایش می دهد. این موضوع در کشورهایی مانند ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه که اقلیت های قومی و مذهبی زیادی در آنها سکونت دارند بیش از دیگر کشورها مهم جلوه می کند.

همچنین این مسئله می تواند با یک موضوع بحث برانگیز دیگر، یعنی به نحوه استفاده پلیس از پایگاه داده های بسیار بزرگ و متمرکز از چهره های مردم عام دامن بزند. به طور معمول این پایگاه داده های بزرگ شامل تصاویری از افراد بازداشت شده است که ممکن است هرگز به جرمی محکوم نشده باشند و بعید به نظر می رسد که کسی با جمع آوری این داده ها رضایت داشته باشد. به همین دلایل استفاده از نرم افزار خودکار تشخیص چهره بسیار بحث برانگیز بوده و تا زمانی که این فناوری به اطمینان بیشتری دست پیدا نکند، باید در نحوه استفاده از آن تجدید نظر شود.

در همین حال و به دلیل موضوعات و نگرانی هایی که مطرح شده، در شهر سانفرانسیسکو در ایالات متحده استفاده از تشخیص چهره در سیستم های عمومی برای مدتی کوتاه ممنوع شده است. انتظار می رود سایر شهرهای جهان نیز از این روش پیروی کنند تا مقرارت مشخصی در نحوه استفاده از این تکنولوژی به تصویب پارلمان ها و دیگر نهادهای قانون گذار برسد. ما هنوز نمی دانیم که این تکنولوژی در ایران مورد استفاده گسترده قرار گرفته است یا نه ؟ سوال دیگر این است که آیا برنامه خاصی در میان سیاسیون برای آینده در دستور کار است یا خیر؟ به هر ترتیب این نگرانی یک موضوع جهانی است. ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره موضوعی است که در کشور ما نیز باید از همین امروز به آن توجه ویژه شود.

دنیای فردا تحت نظارت دوربین ها!

تشخیص چهره سوالات بزرگتری را نیز برجسته می کند که پیرامون آنها استفاده از انواع دوربین ها و سیستم های نظارتی برای جامعه قابل قبول شناخته شده است. این یک واقعیت پیچیده است که دوربین های نظارتی هر روز پیچیده تر می شوند بدون اینکه لزوماً تفاوت زیادی با مدل های آنالوگ سابق خود از نظر ظاهر داشته باشند. هیچ نشانه و اطلاعاتی وجود ندارد که در مورد قابلیت های پیشرفته آنها به ما بگویید، این بدان معناست که فعالیت های پشت سر این دوربین ها شفافیت کمتری پیدا می کنند و در نتیجه شما نمی دانید که با استفاده گسترده از این سیستم ها چه بلایی قرار است بر سر جامعه آینده بشریت بیاید.

برای مثال همزمان با کوچک سازی این فناوری و کاهش هزینه های نصب و راه اندازی، انواع جدیدی از دوربین ها از جمله دستگاه های ویدئویی، هواپیماهای بدون سرنشین و دیگر تجهیزات نظارتی نیز به وجود آمده اند. در عین حال، تکنیک های تصویربرداری و ضبط بیشتر و بیشتر استاندارد و گسترده شده اند. این تکنولوژی ها، امکان ارتباط بیشتر بین سیستم ها را فراهم می کند و کیفیت را تا آنجا افزایش داده است که تصاویر می توانند در دادرسی های قانونی یک گواهی قابل اعتماد به حساب آیند.

علاوه بر تشخیص چهره ، ما شاهد ظهور دوربین هایی هستیم که قادر به ردیابی و تشخیص اشیا نیز هستند، به علاوه پیشرفت در تجزیه و تحلیل سر و صدا یا بو نیز از دیگر قابلیت های دوربین های مداربسته نوین به حساب می آیند. نیروهای پلیس در ایالات متحده و انگلیس سیستم هایی را آزمایش می کنند که پیش بینی می کند افراد احتمال ارتکاب جرم را دارند یا خیر. همه این موضوعات در کنار هم یک جهش کوانتومی از دوربین های مداربسته قدیمی به سمت آینده است. دوربین هایی که در یک تحول سریع اگر چه ممکن است در ظاهر به امنیت بیشتر محیط های شهری کمک کنند اما در اصل خودشان به یک چالش امنیتی در آینده تبدیل خواهند شد.

بیشتر نظرسنجی ها حاکی از آن است که عموم مردم طرفدار استفاده از دوربین های مداربسته هستند ، اما سوال اصلی این است که اگر عموم مردم بدانند که این سیستم های نظارتی نوین قادر به چه کارهایی هستند آیا همچنان از این سیستم ها پشتیبانی می کنند؟ با توجه به اکثر واکنش ها در رسانه ها برای شناسایی چهره ، به نظر می رسد که جواب این سوال قطعا منفی باشد.

ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره می تواند وقایع ناگواری برای نسل آینده رقم بزند. بنابراین حاکمیت و مقررات باید سریعاً متحول شوند تا قوانین شفافی برای استفاده از این تکنولوژی تدوین شوند. آیا ایران نیز برای چنین مشکلی که احتمالا در آینده گریبان جامعه را خواهد گرفت تدابیری اندیشیده است؟

بیشتر بخوانید: هایک ویژن تجهیزات دوربین مداربسته نصب دوربین مدار بسته

در حال حاضر میلیونها دوربین مداربسته نظارتی در فضاهای عمومی در سرتاسر جهان وجود دارد؛ ابزاری که در کمتر از دو دهه توانایی های منحصر به فردی به دولت ها و پلیس برای نظارت بر رفتار شهروندان داده است. در پشت این لنزها، دوربین های مداربسته به روشی تغییر می کنند که مردم اغلب به سختی از آنها آگاه هستند و دراین میان حفظ حریم خصوصی شهروندان موضوعی است که باید بیشتر به آن پرداخته شود.

در حال حاضر تشخیص چهره داغ ترین موضوع صنعت دوربین های مداربسته و سیستم های نظارت تصویری به حساب می آید. چرا که در تعدادی از شهرهای جهان، در ایالات متحده آمریکا، چین، آلمان، سنگاپور و دیگر شهر های متروپل جهانی این فناوری به شدت مورد استفاده قرار می گیرد. پلیس در این کشورها استدلال می کند که استفاده از چنین سیستم هایی به آنها این امکان را داده است که این فناوری را برای شناسایی تروریست های بالقوه و سایر مجرمان شناخته شده بکار گیرند. اما این موضوع همراه با نگرانی های مختلف نیز هست. گسترده ترین انتظار مردم عادی حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن در مکان های عمومی است – که عملا با چنین اقداماتی از سوی دولت ها با تعرض مستقیم روبرو می شود. در حال حاضر ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره باعث شده است که بازنگری های زیادی در نحوه استفاده از آن صورت گیرد.

نواقص عملکرد دوربین های تشخیص چهره

سوال مهم بعدی این است که این سیستم های تشخیص چهره در حال حاضر تا چه اندازه به درستی کار می کنند؟ تحقیقات نشان می دهد که میزان موفقیت این دوربین ها در شناسایی چهره ها حتی تا میزان 2٪ هم پایین می آید. همچنین این فناوری در شناسایی افراد مختلف و خصوصا زنان پوست تیره بسیار کم دقت است و در نتیجه استفاده از چنین فناوری با این همه نواقص آشکار، امکان تشدید تنش ها بین اقلیت های قومی و پلیس را افزایش می دهد. این موضوع در کشورهایی مانند ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه که اقلیت های قومی و مذهبی زیادی در آنها سکونت دارند بیش از دیگر کشورها مهم جلوه می کند.

همچنین این مسئله می تواند با یک موضوع بحث برانگیز دیگر، یعنی به نحوه استفاده پلیس از پایگاه داده های بسیار بزرگ و متمرکز از چهره های مردم عام دامن بزند. به طور معمول این پایگاه داده های بزرگ شامل تصاویری از افراد بازداشت شده است که ممکن است هرگز به جرمی محکوم نشده باشند و بعید به نظر می رسد که کسی با جمع آوری این داده ها رضایت داشته باشد. به همین دلایل استفاده از نرم افزار خودکار تشخیص چهره بسیار بحث برانگیز بوده و تا زمانی که این فناوری به اطمینان بیشتری دست پیدا نکند، باید در نحوه استفاده از آن تجدید نظر شود.

در همین حال و به دلیل موضوعات و نگرانی هایی که مطرح شده، در شهر سانفرانسیسکو در ایالات متحده استفاده از تشخیص چهره در سیستم های عمومی برای مدتی کوتاه ممنوع شده است. انتظار می رود سایر شهرهای جهان نیز از این روش پیروی کنند تا مقرارت مشخصی در نحوه استفاده از این تکنولوژی به تصویب پارلمان ها و دیگر نهادهای قانون گذار برسد. ما هنوز نمی دانیم که این تکنولوژی در ایران مورد استفاده گسترده قرار گرفته است یا نه ؟ سوال دیگر این است که آیا برنامه خاصی در میان سیاسیون برای آینده در دستور کار است یا خیر؟ به هر ترتیب این نگرانی یک موضوع جهانی است. ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره موضوعی است که در کشور ما نیز باید از همین امروز به آن توجه ویژه شود.

دنیای فردا تحت نظارت دوربین ها!

تشخیص چهره سوالات بزرگتری را نیز برجسته می کند که پیرامون آنها استفاده از انواع دوربین ها و سیستم های نظارتی برای جامعه قابل قبول شناخته شده است. این یک واقعیت پیچیده است که دوربین های نظارتی هر روز پیچیده تر می شوند بدون اینکه لزوماً تفاوت زیادی با مدل های آنالوگ سابق خود از نظر ظاهر داشته باشند. هیچ نشانه و اطلاعاتی وجود ندارد که در مورد قابلیت های پیشرفته آنها به ما بگویید، این بدان معناست که فعالیت های پشت سر این دوربین ها شفافیت کمتری پیدا می کنند و در نتیجه شما نمی دانید که با استفاده گسترده از این سیستم ها چه بلایی قرار است بر سر جامعه آینده بشریت بیاید.

برای مثال همزمان با کوچک سازی این فناوری و کاهش هزینه های نصب و راه اندازی، انواع جدیدی از دوربین ها از جمله دستگاه های ویدئویی، هواپیماهای بدون سرنشین و دیگر تجهیزات نظارتی نیز به وجود آمده اند. در عین حال، تکنیک های تصویربرداری و ضبط بیشتر و بیشتر استاندارد و گسترده شده اند. این تکنولوژی ها، امکان ارتباط بیشتر بین سیستم ها را فراهم می کند و کیفیت را تا آنجا افزایش داده است که تصاویر می توانند در دادرسی های قانونی یک گواهی قابل اعتماد به حساب آیند.

علاوه بر تشخیص چهره ، ما شاهد ظهور دوربین هایی هستیم که قادر به ردیابی و تشخیص اشیا نیز هستند، به علاوه پیشرفت در تجزیه و تحلیل سر و صدا یا بو نیز از دیگر قابلیت های دوربین های مداربسته نوین به حساب می آیند. نیروهای پلیس در ایالات متحده و انگلیس سیستم هایی را آزمایش می کنند که پیش بینی می کند افراد احتمال ارتکاب جرم را دارند یا خیر. همه این موضوعات در کنار هم یک جهش کوانتومی از دوربین های مداربسته قدیمی به سمت آینده است. دوربین هایی که در یک تحول سریع اگر چه ممکن است در ظاهر به امنیت بیشتر محیط های شهری کمک کنند اما در اصل خودشان به یک چالش امنیتی در آینده تبدیل خواهند شد.

بیشتر نظرسنجی ها حاکی از آن است که عموم مردم طرفدار استفاده از دوربین های مداربسته هستند ، اما سوال اصلی این است که اگر عموم مردم بدانند که این سیستم های نظارتی نوین قادر به چه کارهایی هستند آیا همچنان از این سیستم ها پشتیبانی می کنند؟ با توجه به اکثر واکنش ها در رسانه ها برای شناسایی چهره ، به نظر می رسد که جواب این سوال قطعا منفی باشد.

ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره می تواند وقایع ناگواری برای نسل آینده رقم بزند. بنابراین حاکمیت و مقررات باید سریعاً متحول شوند تا قوانین شفافی برای استفاده از این تکنولوژی تدوین شوند. آیا ایران نیز برای چنین مشکلی که احتمالا در آینده گریبان جامعه را خواهد گرفت تدابیری اندیشیده است؟

بیشتر بخوانید: هایک ویژن تجهیزات دوربین مداربسته نصب دوربین مدار بسته

ده سال برای بسیاری از موضوعات ممکن است زمان طولانی به حساب آید، اما به نظر می رسد در دنیای امنیت ده سال به مانند یک لحظه از گذر زمان باشد. چرا که تغییرات در بازار امنیت طی یک دهه گذشته تحولات شگرفی داشته است. در این مطلب برخی از این تغییرات را با هم بررسیم میکنیم. به نظر شما بزرگترین تغییر در صنعت امنیت در دهه 2010-2020 چه بوده است؟

اولین موضوعی که شاید تنها مختص به صنعت حفاظت تصویری و بازار امنیت نباشد، بحث ورود زنان به این بازار است. موضوع ورود زنان به بازارهای مختلف یکی از تغییرات دهه گذشته به حساب می آید ، زنان مجبور شده اند کارهای زیادی را برای اثبات خود در بازارهایی که بیشتر در اختیار مردان بوده است انجام دهند. این امر از نظر تاریخی یک کار چالش برانگیز بوده است و عموما با مقاومت های زیادی نیز روبرو می شود اما امروز این کار با سهولت بیشتری انجام می شود. در دهه گذشته ، ما شاهد این موضوع بوده ایم که صنعت امنیت با اجرای برنامه های توانمندسازی زنان گام های بلندی برای حضور بیشتر زنان برداشته است.باید بپذیریم که جهان امروز ما خیلی سریع تغییر می کند تا یک دیدگاه برابری طلبانه میان مرد و زن ایجاد شود.

تغییر بزرگ دیگر در صنعت امنیت طی دهه گذشته پیشرفت سریع اینترنت اشیا بوده است. برای توضیح این موضوع، باید به اواخر پاییز سال 2006 برگردیم. در آن سالها موج فراگیر شدن تلفن های همراه و استفاده از اینترنت تازه شروع شده بود. امروز هوشمند سازی تمام جوانب زندگی روزمره و همچنین ارتباط میان وسایل مختلف هوشمند از جمله پروژه های بزرگ دولت ها به حساب می آید. نیاز به بررسی آماری آنچنان شاید برای توافق بر سر تحولات اینترنتی نباشد. کاملا واضح است که اینترنت در 10 سال اخیر تمام زندگی کل انسان ها را بر روی این کره خاکی تغییر داده است. اینترنت اشیا هنوز پتانسیل هایی دارد که می تواند در ده سال آینده هوش از سر همه عاشقان تکنولوژی ببرد.

بیایید این موضوع را کمی بیشتر باز کنیم. تغییرات در دنیای امنیت بسیار زیاد است اما ادغام بی وقفه دنیای آفلاین و آنلاین احتمالاً بیشترین تأثیر را از نظر فناوری و رفتار بر بازار امنیت داشته است. از نظر فناوری، یکپارچه سازی آنلاین انقلابی کامل در سیستم های امنیتی ایجاد کرده است. با اینترنت اشیا می بینیم که امنیت فیزیکی و منطقه ای کاملاً یکپارچه شده است و در نهایت، این احتمالاً به یکی از مولفه های اصلی شبکه های فناوری بسیار گسترده تر و فراگیر تبدیل خواهد شد. از نظر فروش، این تغییرات باعث شده است که کاربران نهایی (و کل مصرف کنندگان) در مورد فناوری مورد نظر خود و قیمتی که حاضرند برای آن بپردازند آگاهی بیشتری داشته باشند. به نوبه خود، این امر باعث تغییر رفتار در افرادی شده است که فن آوری و خدمات امنیتی را تأمین می کنند.

بیشتر بخوانید: دوربین مداربسته هایک ویژن دوربین مداربسته نصب دوربین مدار بسته

گسترش فناوری های ابری و چالش شبکه های اجتماعی

اعتقاد بسیاری از کارشناسان حوزه امنیت تصویری این است که ما هنوز در میان بزرگترین تغییر دهه گذشته هستیم: سیستم های ابری در استفاده و کاربردهای امنیتی و تجاری یکی از مهمترین تکنولوژی هایی است که هنوز به تکامل انتهایی خود نرسیده است. ابتکارات مبتنی بر فناوری های ابری طی 10 سال گذشته به طور قابل توجهی بالغ شده اند و برخی بر این باور هستند که این تکنولوژی رمز موفقیت آینده این صنعت است زیرا عناصر سنتی نصب در آینده را به شکل قابل توجهی تغییر می دهد. ما به عنوان مردم عادی، بیشتر از آنچه که فکر می کنیم از فناوری ابری استفاده می کنیم. از طریق استفاده از رسانه های اجتماعی، بانکداری، به اشتراک گذاری عکس، ذخیره سازی و غیره.

بنابراین در یک نگاه دیگر می توان گفت که بزرگترین تغییر در صنعت امنیت در دهه اخیر افزایش محبوبیت رسانه های اجتماعی است. طبق آمارهای خبرگزاری های جهان تا سال 2019 تعداد کاربران شبکه های اجتماعی به 2.82B رسیده است این رقم در سال 2010 تنها 0.97B بوده است. از دیدگاه امنیت، این یک تأثیر خوب و البته با مخاطرات خاص خود است. چرا که از نگاه مثبت و خوب این تحول نتایجی مانند گزارش حوادث ،دریافت نکاتی از مردم، امکان تعامل با عموم مردم و حتی استفاده از این فضا برای پیدا کردن افراد گمشده را در بر دارد اما همین فضا نکاتی منفی مانند انتشار اخبار جعلی، از بین رفتن حریم خصوصی، شکایات خدمات مشتری و همچنین جاسوسی سایبری، زورگویی و جعل هویت را نیز با خود به همراه آورده است.

بنابراین گسترش شبکه های اجتماعی از منظر کلی تجارت می تواند برای بازاریابی بسیار ارزشمند باشد ، اما در مورد حوادث امنیتی می تواند بدترین دشمن صنعت حفاظت امنیتی نیز به حساب آید.

نکته پایانی

قرن بیست و یکم تا اینجا که تنها دو دهه از آن را گذرانده ایم با تحولات عظیمی در تمام حوزه های علمی و فناوری زندگی بشر را متحول کرده است. این قطار همچنان در حرکت است و پیش بینی های علمی برای بیست سال آینده می تواند دگرگونی های بیشتری نیز برای زندگی ما ایجاد کند. در صنعت حفاظت تصویری، تکنولوژی های هوش مصنوعی و هم چنین دوربین های تشخیص چهره می تواند هم مفید جلوه کند و هم به شکل فیلم های علمی تخیلی به شدت خطرناک باشد. بنابراین ذهن خود را باز نگه دارید تا از تکنولوژی هایی که در آینده نزدیک با آن روبرو می شوید دچار شوک نشوید!!